Kiedy wsparcie, jakiego udzielamy współpracownikom, uczniom, klientom, to „antywsparcie”, która raczej pogrąża i odbiera poczucie sprawstwa, niż pomaga?
Czego nie robić, gdy chcemy kogoś wesprzeć?
Kilka moich podpowiedzi:
1. Nie ignoruj problemu, z którym boryka się druga osoba, nie udawaj, że problem nie istnieje, nie mów, że wszystko będzie ok, to nie pomaga w rozwiązaniu sytuacji, a raczej wywołuje poczucie winy ("może powinienem myśleć pozytywnie"), frustrację, złość.
2. Nie krytykuj drugiej osoby, ani za to, co zrobiła/robi, ani za to, że potrzebuje wsparcia. Niby to oczywiste - niestety praktyka pokazuje, że z naciskiem na "niby".
3. Nie wypowiadaj się na temat problemu, zanim uważnie nie posłuchasz człowieka, daj mu swoją cierpliwość, nie zagaduj. Czasem komuś tylko Twoje uważne wysłuchanie jest potrzebne.
4. Nie bagatelizuj czyjegoś problemu. To, co dla ciebie jest drobiazgiem, dla innej osoby może być kataklizmem. Każdy ma inną odporność, inną w danym momencie sytuację, inne wcześniejsze doświadczenia.
5. Nie narzucaj swojego rozwiązania, raczej zadawaj pytania. Często (nie tylko w coachingu) dobre pytanie pomaga zrozumieć problem i samodzielnie znaleźć najlepszą drogę.
6. Nie udawaj, że wiesz lepiej niż osoba, która potrzebuje wsparcia. W większości przypadków osoba, której pomagasz wie równie dobrze, jak Ty co należy zrobić, ale z jakiejś przyczyny tego nie robi.
7. Nie oczekuj że twoje wsparcie rozwiąże szybko wszystkie problemy drugiego człowieka. Czasami potrzeba sporo czasu, aby przejść przez trudne sytuacje
Czego jeszcze nie robić wspierając innych? Jak sądzicie?
A może podpowiecie, co drażni Was w pomaganiu pomagaczy?
